Tepeler Şiiri - Mustafa Keleş

Yüz yüze bakan iki yüksek tepedir yüreğimiz.
Sen yüzü güneşe dönük, sevimli ve eşsiz bir tepe;
Ben güneşe sırtı dönük, solgun ve yorgun bir tepeyim...
Bilmez misin can;
El ele vermez ayrı duran tepeler,
Ayrı yaşarlar hep insanlar boyu...
Dolambaçlı yollar, debdebeli yokuşlar
Ve çileli inişler arasında gidip gelemez tepeler.
Bir de küçümen, zavallı, metruk ve çaresiz
Bir köprü durur tepeleri kavuşturamayan...
Kimse bilmez tepeler arasından yuvarlanan suların
İki tepenin soğuk ağıtları olduğunu.
Ah tepeler,
Yüzü birbirine bakan garip suretli masum tepeler!
Sevginiz eritmez mi hala
Ayrılığa kol kanat germiş derin mesafeleri
Ve silmez mi iki yürek arasına çizilmiş
Derin çizgileri? ..