üşüyüşüme tepeden bakınca ağaçlar
kargalar ağlardı yalnızlığıma
adımlarımla bozardım güya
o küstah tenhalığını zamanın
sesi kısık caddeler uğurlardı
dudaklarımın yorgunluğunu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta