Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Duyun, bilin ki dünya yüzünü çevirdi; Geçip gitmekte olduğunu duyurdu; İyisi kötü oldu, hayrı şer kesildi; Arkasını döndü gitti-gider. İçinde oturanları yokluğa sürer, Ondaki tatlı, acıdı, ondaki berrak su bulandı. Kabın dibine konan çakıl taşlarını ıslatacak, Fakat susamış kişinin boğazını ıslatmayacak, Susuzluğunu kandırmayacak kadar su kaldı ancak. Allah kulları,fani yurttan göç etmeye hazırlanın; Şu yurtta dilek, istek, alt etmesin sizi; Fazlaca kalıp eğlenmeniz aldatmasın sizi. And olsun ki dizginlerini yitirmiş, Sağa-sola koşan develer gibi bağırsanız, Güvercinler gibi dem çekseniz, Dünyadan ayrı râhipler gibi feryat etseniz, Mallarınızı,evlâdınızı bırakıp Allaha yönelseniz, Katındaki yüce derecelere ulaşmayı, Ona yaklaşmayı dileseniz, Kitaplarda yazılmış suçlarınızın örtülmesini Meleklerinin yazdıklarının silinmesini İsteseniz,gene size, onun vereceğini Umduğum sevâptan pek azı verilir sanırım. Gene de azâba uğrayacağımızdan korkar dururum. Andolsun Allaha, yürekleriniz yanıp erise, Onun dileğiyle,korkusuyla gözleriniz kan ağlasa, Sonra da dünyada bu hâl ile yaşayıp gitseniz, Boyuna da çalışıp dursanız gene de Allah"ın verdiği nimetlerin şükrünü yerine getiremeyiz; Gene de îmana hidâyet etmenin karşılığını ödeyemeyiz. Dünya,öyle bir yurttur ki ondan kurtulmak, Ancak ve ancak dünya da mümkün olur; Sanmayın ki dünya işlerine sarılmakla kurtulunur. İnsanlar, sınanmak için kapılmışlardır ona; Oradan ne elde ederlerse ellerinden alınır; Hepsinin de hesabı, kendilerinden sorulur. Ama oradan, ondan gayrisi için ne alırlarsa, Karşılığını bulurlar, onunla faydalanıp kalırlar. Gerçekten de dünya,akıl/ca gölgeye benzer; Bir bakarsın,uzar,derken kısalıverir. Bir görürsün,yayıldıkça yayılır,derken yok oluverir.

Durun size ahvalinizi anlatayım;
Hatırlar mısınız Sıffin'i?
Hani zamanın halifesine asi olanı,
Hz Osman'ın kanından medet uman,
Taht lüks hesabı yapan,
Hz Osman yardımına adım atmayan,

Kışın İstanbul’u esir aldığı Ocak ayı,

Her taraf sanki beyaz çarsafla örtülü.

Annen sana sancılanmıştı,

Ey mertlere,cesurlara bu sıfatları öğreten!
Senin aşk ve derdini can ve gönüllerinde,
Duyanlar sana muhtaçtırlar.
Hem de her zamankinden çok..
Bu eski ve yeni sömürünün,
Bozulmuş gelenek ve kurumların,

Allah,Resulü için,peygamberlerin evini,
Seçkin kullarının yurdunu seçtiğinde,
Firdevs cennetine götürdüğünde,
Artık nifak dikeni,
Kalplerdeki kinler ortaya çıktı,
Din gömleği eskidi,

O vardı ve onu çok sevdim,
Biliyorsun! !
Bu kadaaar..
Daha çok çook kadar,
Doğru mu?
Ama o da,

Akıllının gönlü, sırrının sandığıdır.
Güler yüz, güzel huy dostluk ağıdır;
Tahammülse ayıpların kabridir.
Dört şeyi unutma,iştediğin zaman,
Zarar vermeyecek dört şeyi de aklında tut:
Zenginliğin en üstünü akıldır;

dostluk eğer yok ise gel göç edelim bu değersiz bedenlerden,
daha fazla zulümü görmesin artık bu yorgun gözlerim..

Ne zaman içim dolsa senin gibi dert ortağı,
Dert kuyusu bir dostum olduğu için,
Bizi yaratana hamd ediyorum ki,
İnsana ‘Fe eyne tezhebun’ diye sorduğunda,
Doğru cevap verebilenleri tanıttı ve sevdirdi.
Öyle bir sevgi ki,

Gerçekle hayal arasında ki ince çizgi,
Şükür olsun ki gözlerim aşkla aydınlandı,
Senin merhametin,
Senin şefkatin,
Senin lütfun olmasa ben bir hiçim..