Tension à Smyrne Şiiri - Attila İlhan

• 

  Yücel Özkara

  İzmir’deki öğrencilik yıllarımda en çok beğendiğin şiirlerden biriydi. İlk Kordon’da okumuştum. Şimdi başkasının olan sevgilime Pia ve bu şiirle tutulmuştum diyebilirim. O zamanlar yeni yetmeliğimizden mi, yoksa şiire başlayan ilgimden mi bilinmez ama hala bu şiiri okuduğumda için bir hoş olur, eskiyi düşünürüm. Biraz gerilim, biraz da korku ve merak şiiri eşsiz kılıyor. Ateş ve barut gibi sımsıkı bir aşk birinin daha çabuk davranmasıyla bir anda kül olmuş, ama umut devam ediyor ancak eskiye dönebilmek için güç kalmamış. Galiba kalan tek yol kaçmak, bırakıp gitmek.

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)