Tennure Şiiri - İlyas Kaplan

gölgeler uzuyor güzün solgun yaprakların altında
eriyor vakit, kayıp gidiyor saatler

alaca gölgelerin hoyratça tırmaladığı
sağır zamanlarda bir çaresizsin
amansız kuyulara itilmiş bir yetim
elinden tutan yok
loş kentlerde bir yalnız adamsın

başını kurtaramıyorsun
göğü kana bürüyen
yıldızları karanlığa bulayan akşamların aldırışsız geçişinden

avuçlarında gül kızılı bir dua
nefes nefes solan hayatın özünü damıtmaya çağrılıyorsun
aklında elini tutamadıkların
esen rüzgarlara uzat ellerini
beyhude uzat şimdi

bir türlü aynalara sığmayan yüzünü
sonsuzluğa akıt şimdi

bir göz kapağının ardına savruluyor kimlikler
bir cehennem alev alev yanıyor
rahmet yağmuru altında ıslanıyorsun
kutlu yolun aydınlanıyor
yalnızlığın ön yüzünü sonsuzluğa çevir şimdi

birikiyor vuslat müjdeleri
sen daha ne bekliyorsun

ılık maviliğe dokunuyor heyecanlar
giz bir akıntıya ne kadar da yakınsın
haydi yürü yol boyunca
yokuş yukarı baş aşağı

çıkmak ta bir akıştır
tırmanmakta

kalbe kilitlenen hemen her şey
bir mekana endeksli
delip geçen yakıp kavuran oklar fırlatıyor
henüz kazılmamış siperine

inşa ediyor gizli saklı mahşer arenasını
çekiyor anaforuna
teneffüs ettiğin her nefes

yağma edilmiş kentlere şimdi
bir garip yolcusun
yönün güneyden kuzeye
dıştan içe doğru

enfüsi cihadını
yeni ufuklarda sürdürmelisin
kendine devlet edinmelisin

kuşluk vakti ışıklara
ele değmiş her ele
cihanca cihan feda

redfer