Tenkit Şiiri - Kasım Kobakçı

Ne büyüleyicidir, tozlu dokusu elyazmasının,
Yalnızca kurgulamak dahi, bitirir araştırmacıyı.
Bir taraftan, ürkerken yükünden dahi,
Diğer taraftan, sürükler derine, ilmek ilmek, harf harf,
İncelemeden duramazsın, mühim değildir hangi nüsha.
Yahut, zahmete denk düşüp düşmeyeceği.
Yalnızca, karşılaştırmayı dilersin pervasızca,
Ve bütün varyantları, bulmak istersin.
Seni çağırır dipnota, inceden inceye sessizce,
Başlangıçta, tasarlamak bile zahmet verirken.
Bir yandan da, engel olamazsın, kanıksarsın,
Ve cazip gelir evvela kuramı,
Ardından da aslı...
Seni hapseder satırlarına, mani olamazsın,
Hükmedemezsin yorumlarına,
Sonrasında da gözlerine.
Akıl etmezsin, ihtimal ki külfeti çetin,
Kıymetli olan, şimdiki okumalarındır,
Ve seni tuzağına düşürmüştür artık, tenkit...