Tenime Yapışan Figan Şiiri - İsmail Okutan

Yürekleri parçalayarak
Saçını yoluyor Kudüs ana
Ey tenime yapışan figan
İçimden bir tel kopartır
Esrarlı beyaz bir el

İçimde kıyamet yası başlatarak
Kulaklarımı zangırdatır
Şehit Halep’in, masum Halepçe’nin
Öksüz kalan duyulmayan feryadı.

Yüreğimin tellerini kopartıp
İnler durur gayri
Kemikleri kırılan çocuklar
Yüreklerini avuçlarında taşıyan annelerin ülkesi
Filistin her gün inler durur derin derin
Kan göllenmiş göz çanaklarında.

Ey savaşın gül yüzlü çocukları
Çilenin filizlendiği yerde Filistin
Korkunun yeşerdiği yerde cesarettir adı
Zehirden de kötüdür savaşın tadı

Sessizce akan bir yer altı pınarı gibi
Yanaklarından süzülür yaşlar
Yüzünde zulmün rengi
Sesin son frekansında vaveylası
Beni şahdamarımdan vurur
Aç zalimler ovaya inince
Büyük kıyamet kopar

Ey tenime yapışan figan
Gizlice akan bir yer altı pınarı gibi
Ağlıyor anneler hüngür hüngür
Gürül gürül akıyor gözpınarlarından sular
Bir tufan kopar gözlerinden
Kan göllenmiş göz çanaklarında

Yüzüyor içinde çil çil altınların
Kelli felli aksakallı caniler
Ah ilk yüreğimiz Mescidi Aksa
Gelip gönlümüze aşk gibi aksa
İzan yok, vicdan yok artık dünya hasta
Acılı türkülerde sevinç bile yasta