Yürüyorum gecenin koynunda
Cebimde ısınmak rüyası halinde parmaklarımı,
Aynı cebe tüm gövdemi,
Yalpalayan ruhumu sığdırabilsem
Şuursuzca dolaşıyorum İstanbul’un dar sokaklarında
Canım tenine aç, doyumsuz
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta