Tenhayi Şiiri - Seyfi Karaca

Yarını...
Yerine getirmek üzere yola çıkan zembereğin
Kopmamalı sicilinden ince dayangısı çarkı dolabın
Kopmamalı bağ,
Koparılmamalı saçak sitil kütükten
Bağ bozulmamalı sırmalı örgülerinden fidanların ve filizlerin
Yüreğini ağzına getiren yağmurlar taşınca son bardakta kaç bulut
Ara soğutmamalı toprakla gök sevgililiğine
Çorağa kalmamalı zaman
Kurağa yazmamalı havaleyi eskicenelerden arzu, geçikmemeli beklenen gar
Ununu eleyip, eleğini duvara,
Kesmemeli yolundan il, ulağını insana çünkü...
Çünkü üretilmeyen bir hayat
Ya yağmalıktır ya da yağmalanan..
Onunsa yarını yoktur kolayca ele geçirmeler pişi güden
Kastı insana olmamalı köbıçağın, sebepsiz yaranın
Kimi gün tayinleri gibi doğdukca veya ancak
Ölürken ölürken binde bir hatırlanan
Kısırlaştırarak hayatı..terketmemeli insan kendini yoğa
Bu kazançtan kimseye gönüllü dünya kurmaz çünkü hayat
Aldanan büyük aldanır,
Sürmez sonuna kadar bu çapul
Alıp kaçarak postasız alıcıkuşlara kalan örende
Ah eder sonra turnalar adama,
Küser kumrular kafeslikte selam sabahsız,
Aheder bütün akarsular, kimsesiz pınarlar
Ve sesi susta burgun dereler
Dersin dilersin de sonra bak...!
Dönemezsin bile sürgünde silinip giden izine

Seyfi Karaca..........Mayıs / 11