Tende Can Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Can dökmüş yollarıma,
Nasıl basıp geçeyim?
Çiçekten farksız mıdır,
Hemen vazgeçeyim?
İsterim ki bir an olsun,
Şu çöl diyarında,
Şu susuzluk diyarında şefkatin,
Merhametin, sadakatin iksirini,
O cananın ellerinden içeyim.
İstediğim oluyor çok zamandır.
Ben ne diye başka bir yâr seçeyim?
Sanki seçme işidir bu işler,
İnsanın yüreğine işler.
Hiç bana gülme arkadaşım.
Sen de görsen o yeşil gözleri,
Kanatıverirsin yüreğini.
Ve o taze kanı yüreğine işlemek için,
Her gün can atarsın,
Can atacak yüreğin kalırsa eğer...

O dursa karşımda,
Rüzgar saçlarını okşarken;
Ben yine onu severim.
Gitse onu beklerim.
Büyük konuştum başıma gelecek!
Gelse de beklerim,
Gelmese de beklerim...

Saçlarının içinde bir yer verseler,
Ya da bir kuş olsam boş gezen
Ve korkmasa benden.
Vallahi de konarım onun saçlarına,
Billahi de konarım yine onun gönlüne...
Ne serçelerin, ne de bülbüllerin yanıdır yerim.
Ben yalnızca onun saçlarını isterim.
Ya parmakları?
Ben garip bir kumru,
Kabul eder mi konmama o güzelliğe?
Gözlerimi sürerim çizgilerine,
Konuşurum gözlerine...
O belki anlamaz ama,
Bilir niyetim saf,
Kalbim temiz.
Henüz bir kuş değilim.
İzlemekle geçiyor günlerim,
O tenin taşıdığı parmakları...

O tenin taşıdığı ruh peki?
O ruha,
Benim tenimdeki parmaklar yeter mi?
Anlatmaya yeter mi?
Yetmesin...
Yetmesini isteyen kim?
Yazmaktan bıkan kim?
Sevmekten bıkan kim?

Ruhumda taşıyorum seni,
Yerin tüm bedenimde.
Adımlarım senden alıyor ilhamını.
O yüzden;
Sakın hele izin verme seni üzmelerine.
Takılır düşerim,
Kaybolmuş Seni aratma bana.
Kaybolursak beraber kaybolalım,
Benden gizleme...
Ve gitme...
Çünkü;
Sensiz ben,
Kaybolmuşluğun ortasında,
Senin kaybolmuşluğunla yüzleşecek kadar
Bir akla sahip değilim...
Belki yürekliyim,
Ama sensiz yürek çaresiz kalır.
Benim yüreğimin tek cenk meydanı,
Senin varlığının yanıdır.