Ten Kafesi Ruh Kuşu Şiiri - Ayşe Uçar

gecenin taşları yerine otururken
sarı sarı odaların tesellisi ah! lavanta tütsüsü
pencere aralığından savrulup uçan günler
seceresi kayıp zamanlara atın beni
bir uçurum dibinde tutun
s o n r a
eteği tüllü rüzgârların ninnisinde
gövdesi ulu bir çınarın hışır hışır dallarında
yalnızlığıma örtü olun derin derin uyutun beni
düşler denizine dümen kıran yelken açan umut
kaçarı gideri yok ah! alabora teknem

m e c z u b u n u m yalan dünya

meşakkatli zorlu yollar
çilekeş hayatın hem avanesi hem divanesiyim
yaşayan ölüler mezarlığında biçâre kefensizim
dibe çöken tutkular havalansa göğe yaldızlansa
yine de kanatlanır acılar bulut bulut
sıralanır dertler
p e ş i m s ı r a
yuvasını yel uçurmuş garip güvercinim
tutunurum kuru dallara korkularım kat kat
kabuk bağlar dökülür yârem pare pare
alevlenir çıra gibi tutuşur

iğneyle d a ğ l a n ı r ı m

göçe durun
hükmü yok feryadın
ferman kılınmış turnalar
içime usul usul sızan keder
her bahaneye kılıf uyduran ah! yoksul usum
üzerimde dikiş tutmayan yılların ardından
bak dökülüyor elim kolum

y e t s i n artık b i t s i n çilem

kulağı sağır gözü kör hıyâneti bol merhameti kıt dünya
saçlarımı savurta savurta çöllere atan dalgalar
alın atın beni güneşin harlanan
toprağına

t a r u m a r beden k a f e s i
haydi oyalanma h a v a l a n r u h k u ş u
ah! telef ömrüm

yerdeki kurtçuklar börtü böcek
bakteriler gökteki yıldızlar allı turnalar
yeşile göveren bedenimi aheste aheste çürüten zaman
öksüz kalan ten kafesimi ana şefkatiyle saran toprak
kemiklerimin sızısını işitmiş midir
acep sevdiklerim

u z a k l a r d a n

28122023
08:25