Ten, Cam ve Sen Şiiri - Tunahan Ermihan

Yalandı hepsi
Bir sevi masalıydı sessizce dinledik seninle sevgilim
Aslında paylaşmadık seninle hiçbir şeyi
Masal bitti umutlarımız eski dünyamızın esiri
Bir duvar yazısından hatırladığım gibi
“ Masal Bitti Gerçeklerle Sevişiyorum Şimdi ”

Biz seninle sadece yan yana oturmuş iki çocuğuz
Ana okulunda masal saatinde yan yana oturmuş
Beklide oyun saatlerinde saçını çektiğim
Veya sen annenin arkasından ağlarken ellerini tuttuğum
Bütün varlığımız akşam annelerimiz bizleri alana kadar
Sonrasında ne sen beni hatırlarsın akşam olunca nede ben seni

Evet
Hepsi bir yalandı
Bir masaldı dinledik ve bitti
Biz seninle sadece her sabah aynı otobüsle işlerimize gidiyoruz
Paylaştığımız şey
Durak, otobüs ve belki de oturacak yer varsa onlar
Ne tenin tenime değmiştir otobüsün camı kadar
Nede sesini duymuşumdur şoförün sesi kadar
Menzilimize varırız
Duraklar gelir
Sen inersin
Ve biter
Masal gibi
Biter

Şimdi
Gerçek diye sarıldıklarımız ellerimizde kaldıkça
Ne adını anasım geliyor nede yeni umutlara yelken açasım
Sonunda bir duvar yazısı olup kalacaksa sevdam
“ Gözünden Düşen Harfte Sakla Beni ”