Oyy temmuz...
Süphan'ın karını eriten temmuz,
Ne zamansız yangınların varmış.
Canlar kavrulurken kızıl alevlerde,
Teğet geçti bulutlar,
Yağmadı,yağamadı yağmurlar...
Bir kırlangıcın gagasındaki su,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Küller,küller orada
Küller yağlı,küller ağır
Küller alevlerin utancı.
Yağmurlar yıkayamaz.
Rüzgarlar savuramaz.
O hayatımda en utandığım gündü... Hala acı acı esiyor aklımda. O günden beridir ki soranlara 'mezhebim yok benim' dedim, bütün ayrımlara inat Muhammedi'yim sonsuza kadar. İnsan olabilmek adına çok güzel bir şiir kutluyorum değerli Şairi, saygılar.
bu muhteşem şiire 1 puan veren arkadaşı kınıyorum....
ve sevgili dost,güzel şiirinizi beğeniyle alkışlıyorum....
Ben de kaldım; dilimde güzel bir şiir tadı. Aklımda 2 Temmuz, Toz duman Sıvas'ın külleri.
Bir vahşeti, böyle şiir diliyle anlatabilmek için engin ve şiir gönüllü olmak gerekir.
Duyarlı yüreğine sağlık şair dost.
saygıyla.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta