Sıcaktı daha sabahtan.
Ateş dilliydi Temmuz.
Yok,
suçlu
ne ay, ne de gündü.
Suçluyu bulmanın ezikliğiyle,
elim gitti bir çakıl taşına.
Fırlatıp attım durgun göle.
Önce küçük bir halka oluştu.
Takip etti diğerleri.
Dalgalandı durgun göl.
Bir küçücük taşın gücü
titretti koca gölü...
*
Ah! dedim Ah..!
Sevgiler neden büyümez
sulardaki halkalar gibi...?
Neden titremez kara gönüller?
Ansızın sıraya dizildi önümde
Pir Sultanlar,Hallacı Mansurlar...
Yunuslar,Mevlanalar
Daha kimler, kimler...
Kimi şiir okudu,
kimi türkü çığırdı.
Hepsi sevgi üstüne.
Başları eğik,
biraz da gücenik..
'biz görevimizi yaptık'
dercesine...
*
İşte o an anladım
kararmış yüreklerin gücünü
Ama korkmadım...
Tıpkı sevgiye baş koyanlar gibi...
Aldım yerden bir taş.
Atıverdim durgun göle.
*
Fısıldadı Metin Altıok
'Sevgiden caydığım yerde darıl bana "
Yankılandı gitti koca göle....
Yankılandı gitti dünyaya...
'Sevgiden caydığım yerde darıl bana!'
Hümeyra Gün (2 Temmuz 2013)
Kayıt Tarihi : 2.7.2013 18:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ya göl?
Onu bulmak kolay mı?
Bulsak bile 'kendi dalgasından başkasına' kucağını açmayana rastlarsak, attığımız taşı hiç istifini bozmadan içine alanı bulursak yine biz üzülmez miyiz?
Göl dediğin 'dingin olmalı...' Beyaz çarşaflı, tertemiz bir yüzü olmalı... Kıyısına sokulduğumuzda ayaklarımızı sevgiyle okşamalı... Üstünde salınan ördekleriyle, oynaşan balıklarıyla, eğilip öpen salkım söğütleriyle içimizi ısıtmalı, derdimizin nişanı saymalı içine atılan fiske taşını, o da bizimle hale hale üzülmeli, en ücra köşelerine dalga dalga yayılmalı kederlerimiz...
İşte göl...
Kimi kara vicdanının fırtınasında... Kimi sakin ve duyarlı çehresiyle 'sevgi dolu...'
İnsanımız gibi...
Biri 'ateşi körüklerken', diğeri söndürmenin derdinde...
Şiir.. 'Yüzümüzü gizlediğimiz' bir günün anısına.. Hala 'insan' yanımızın var olduğunu 'sessizce' ama inançla, kararlı bir duruşla anlatan...
İçtenlikle kutlarım Öğretmenim....
Mevsimler allak bullak ne baharı bahar gibi, nede yazı yaz gibi yaşıya biliyoruz...
İnsanı derseniz eğosuna yenik düşmüş çıkarı için tüm dünyayı önüne katıp dar ağaçlarına sürmeye dünden hazır... Sevdası bile çıkar ve isteği doğrultusunda...
Durum böylesi vahim olunca gel de o Pir Sultanları, Mevlanaları, Yunusları anma, bahsetme aşkın erbabından...
Güzel şiirinizi Kutluyorum Hümeyra Hanım. Esen kalınız...++
TÜM YORUMLAR (16)