Temmuz Nöbeti Şiiri - Fahri Baştürk

Kanla devşirilmiş geceye
metal ve barut sesleriyle uyandık
şafaktan geri kalmayıp
korku yanımıza bile yaklaşamazken
tank paletleri ve şarjörler
dolanırken ayaklarımıza
ve seken bir serseri kurşun
tende yerini yadırgıyorken
yazdan söz etmenin zamanı değildi

Sonra sözler duyuldu
birbirimize haykırdığımız
"alanlara koşun
ey kalbi göğün zarını kaplayanlar
hınca hınç meydanlar seçin
kanla kirletilmiş asma köprülerden
altından ırmaklar akan
asma yüklü bahçelere geçin"

gece bitiyor işte gün doğdu
üstümüzde şarapnel üstümüzde güneş
ve al bayrak
bu kutlu gecenin sabahı şahit
alçak sesle uçursalar da
demirden kuşlarını
sonik patlamalardan
nasıl titrer ki bu yürek

hangi övgü layıktır
cesur bakışları tanımlamaya
yeryüzünü kışkırtan inancın izleridir
şehrin içlerinden utanç çığlıkları geliyor
omzu ve kalbi hainler
uygun adımlarla
çocukları ağlatıyorlar kapı önlerinde
ölümü yüceltiyor kundaktaki hıçkırık
ve yara derinleştikçe
göğsümüz kabarıyor
göklere ay yıldız bin kırmızı yağıyor.