Temmuz Bunalımları Şiiri - Esel Arslan

Bir keman teli gibi gergin ruhum,
Yay gidip geldikçe tellerde,
Sebepsiz, alınıp, inciniyor gururum,
Gönlüm hasta, kırgın, yorgun, nöbetlerde,
Hayat denen bu hengâmede, yalpalar dururum.

Zaman mı, insanlar mı değişti, benmiyim değişen,
Kederlerim, sevinçlerim, bir toz bulutu sanki,
Nerede o, tuttuğunu koparan genç delişmen,
Bir ümitsizlik kuyusu olmuş yüreğim inanki,
Nasıl'da tüketmişim zamanı, birden, bilmeden.

Sen ey! Geri dönmeyecek gençliğim,
Hırslarım, heyecanlarım, acı, tatlı sevdalarım,
Uğruna ölümleri göze alabildiğim sevdiceğim,
Kemanın tellerinde asılı kalan şarkılarım,
Bir gün hepinize elveda deyip gideceğim.

2006-Ankara

Esel Arslan
Kayıt Tarihi : 15.7.2006 18:44:00