Temmuz 9 Şiiri - Emel Dal

Ne nefsi diner insanın ne söner yangını
Sönmek de laf mı hangi vicdanın alır aklı
Bir şurâ heyecanı dolar akşamlarına
Limon çiçekleri sarkarken şakaklarına

Yolu olmayana tamâh etme derdi babam
Ne çok düşünürdü bizleri o yaşlı adam
Kıyamete hazırlanır taşlanır mabedim
O mabed ki asırlarca seni bekleyişim

Binbir diyârdan kokular gelir sevgiliye
Seçer mi senin beş paralık öteberine
Hani yamalı ceketler sökülür yerinden
Yârin gönlünde koşuşlarıdır serinleten

Can verirsin gurbet ellerde bir hiç uğruna
Belki Tanrı veriyor cezanı oralarda
Mahşerden akşamlar birikir isli evlerde
Hücumların toplayıp gelirken mabedine!