Temmuz Şiiri - Engelsiz Yazar Yusuf

Kadersizliğimin başlangınçı,
Umutlarımın, hayallerimin kırılan ayı...
Dört duvara makhum eden;
İlk günden bana müebbet veren...

Aşk'tan, sevdadan marum eden...
Yüzümü ne aşk'tan ne de dosttan yana güldüren,
Beni her zaman mutsuzluğa sürükleyen...

Sakat edip bir tarz bildirmeyen,
Bir pantolon alsam bir haftada eskitin...
Beni Ahmet dedeme göz ardı ettiren;
Düşmanımsın, düşmanım Temmuz...

Bende diğer çocuklar, genç fidanlar gibi yürüse idim...
On sekizimi doldurunca ehliyet almaya;
Heves etse idim...
Her şeyimden bir parça çalmışsın;
Hırsızım sensin, sen Temmuz...

Beni hiç özgür etmedin,
Sen kimin ahını garip anama verdin?
Kim bilir cinsiyetim belli olunca neler düşündüler?
Nelere heves edip doğumdan sonra vazgeçirdin?
Sen benim tecilli katilimsin Temmuz...

Bak işte şimdi yaş yirmi sekiz otuz dedin,
Git gide yükümü iyice ağır ettin...
Babam'a anama ne bel ağrısı çektirdin,
İki elim yakanda, essak dünya da;
Senden alacaklıyım Temmuz...

Hani diyorlar ya, sen niye doğum günü sevmiyorsun?
Bir pastanın üzerine iki mum diktirip üflemiyorsun?
Senin neyini kutlayım söyle bana Temmuz?

" SÖYLE BANA, SÖYLE TEMMUZ? "