Temmuz Şiiri - Murat Kalaç

Resimlerde kalan gülüşler,dolu sigara tablaları,kırılgan şiirler ve yarım sevdalar bıraktım kendime...Gece yarıları en umulmadık bir zamanda özlüyorum seni.
Şehrin sessizliği alıştırmış seni kendine; konuşmuyorsun...Konuşsan ne farkeder ne kadar farkeder?
Sözcükleri sırasıyla dizmeyi bende unuttum yıllardır.
Uzun yıllar oldu yine de sesini duymayalı telefon hatlarının bir ucunda.Ve gözlerini düşünmeyeli uzun zaman.Yine de gün geçtikçe ağırlaştı içimde sevdan.Zordu gözlerini taşımak,onun için bütün yarım sevdaları ve bakışlarını gözlerinin çekmecemin en kuytusuna kaldırdım...
Hep çağırdılar beni.Ufak balıkçı meyhanelerinde,Temmuz sıcağında,Beyoğlu sokaklarında,alkol komalarımda.Ben hep kaçtım,hep kaçaktım.Sonunda yakaladı beniresimlerde kalan gülüşler,dolu sigara tablaları ve yarım kalan sevdalar.Gözlerin hala çekmecemde bir yerde...Sessizliğin telefonun bir ucunda.
Bilsen ne kadar özlemişim seni,sessizliğini bile...