Temiz Çocuklar Şiiri - İbrahim Lek

Eylül akşamlarında tuttuk biz dileklerimizi
Yıldızlar vardı bir de titreten ayaz.
Havalanırdı börtü böcek
Hepsi koşardı ışıklara aşk ile,öleceğini bile bile.
Terketmiştik dünyayı
Oysa ne vardı ki bunda sadece bir kaç saat.

Sonra portakal bahçelerine dalardık,
Dalardık ağacın başıdayken yıldızlara.
Daha olmamıştı portakallar,
Daha olmamıştı gece yarısı.
Çoğu ekşiydi,
Suratımız büzüşürdü onları yerken.
Hayatımız da ekşiydi aslında,
Büzüş büzüştü her bir yanımız.
Büyüklere göre biz hiç büyümeyecektik
Hep çocuk kalacakmışız.
Adımız çıkmıştı bir kere
Haytalık bizde, yaramazlık bizde...
Her faili meçhul suçlar atılırdı üzerimize.
Biz hep susardık.
......................
Yapmadık desek ne yazar
Büzüş büzüş ya yanımız.
Gecenin yarısı olmuş yine erkenden
Asılan suratlar karşılayacak yine bizleri
Nerdesin, yeter be hikayeleri.
Kimimiz basit bir azarla yırtıyor,
Kimimiz darp halinde, üç gün raporlu.
Baba ya gül biter vurduğu yerden
Ama biz hiç gül görmedik, ya da bir gül bahçesi
Bu sefer yine büzülür suratlarımız.
Yanlış anlamayın,alıştık,ağlamıyoruz artık
Her gün yediğimiz portakal gibi bunlar da sıradan
Ama tadı portakal kabuğu gibi çok acı.

Biz hiç asi olmadık
Hiç kızmadık bize kızanlara
Belki de haklılar dedik çoğu zaman
Ama kimse bize haklısınız demedi
Belki de korktular söylemekten
Biz biliyoruz bu mahallenin eski portakal hırsızlarını
Eski haytaları, eski yaramazları....
Onlar da hiç gül bahçeleri görmemişler birbirlerinin suratlarında
Çocuk olan şimdi biz,
Onlarsa eski temiz çocuklar.