Öteki şubelerde çalışan adamlara bakınca kendimi motorlu kâğıt, pilastik toplayıcılarına benzetiyorum.
Bu adamları ne zaman görsem sosyeteden çıkmış süslü-püslü hatta parlak kimselere benzetirim. Tertemizdirler. Benim gibi ter tütün ucuz kolonya kokmazlar.
Bütçe meselesi demek ki. Saçlarımı kesen
bay Durmuş her zaman zam yapmaz. Garibancıdır. 25 tl. Bu adamlar vitrinlerde konu mankenidirler. Hele tırnakları hele çatlamamış besili derileri...
Oysa kendimi bildim bileli çula para vermesini sevmem. Bana gereksiz harcama gibi gelirler. Tırnaklarımı yankeskiyle keser
demir eğesiyle düzeltirim.
Benim içim temiz. İyi giyimli adamlar düşünsün. Ne de olsa onların dokunmadıkları işlere ben dokunuyorum.
Kayıt Tarihi : 26.4.2023 10:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin Hikayesini Yazın
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!