Bunun adına argoda: Papağanlık deniliyor.
İnsan kendi çıkarına yansıyan herhangi bir olayda papağanlığı bırakıyor…
Lakin bu sefer, hareketsiz olan şuur, uyuşmuş olduğundan geç tepki veriyor…
Pas tutmuş, hareketsiz bırakılmış bir el aleti gibi, zor çalışıyor kısacası.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta