Telsiz Parkı Şiiri - Hüseyin Akçam

Telsiz Parkı

Bu gün efkarlandım ZIRHLI ALAY Kışlasında
Kalktım yine sabahın erken şafağında
Giydim elbiseleri cıktım koğuştan arkadaşımla
Her zamanki gibi düştük yine telsiz parkı yoluna

Telsiz parkı bizim yuvamız oldu
Onaltı ay ömrüm burada doldu
Bazen acı bazen tatlı günümüz oldu
Çicekler bugün yine sulanmadan soldu

Bayrama dört gün kala yazdım bu şiiri
Sineme çöktü yine hasret ateşi
Herkes kullanıyor heyecanla bayram iznini
Komutan sallıyor ileri güne bizim izni

Bu sabah telsizler gönderme yapmıyor
Çıldırtıyorlar arkadaşımla beni kahrediyorlar
Attı bereyle palaskayı arkadaş deliriyor
Bir anteni bir frekansı düzeltiyor

Dertlerimiz yetmez gibi çalışmadı bizim man
İsyan ettik KIBRIS a geldiğimize durmadan
Yolladılar TÜRKİYE NİN başkenti Ankara'dan
Vatan için çalıştk biz yılmadan

Bu günde yağmur hiç durmadan yağıyor
Sanki gökyüzü sitem edip ağlıyor
Telsiz parkı çamurdan hiç çekilmiyor
Söyle bana arkadaş biz eve ne zaman gidiyor

Gurbet acısını ben burada yaşadım
Özlem hasretin değerini şimdi anladım
Kederi yalnızlığı burada tattım
Telsiz Parkında ben bu günde isyan ettim

Düşüne düşüne başımda saç kalmadı
Derdime bir derman bulan olmadı
Hasret ateşi günler boyu içimi yaktı
Gözlerimden yaşlar hiç durmadan aktı

Bu akşam üzeride güneş batıyor
Telsiz parkında rüzgar durmadan esiyor
Elekterikte bu gün herzamanki gibi erken kesiliyor
Bir günün şafağıda böylece bitiyor

Sevdiklerimi gördüm dün gece rüyamda
Cok uzakta gördüm onları ta ufukta
Beni çağırıyorlardı buğulu gözlerle yanlarına
Gelemem dedim ben onlara

Aramızda denizler dağlar aşılmaz yollar var
Hasretlik özlem,keder ve yalnızlık var
En önemlisi vatan borcu askerlik var
Ben zırhlı alay telsiz parkında siz Anavatan'da

20.02.1996 Askerlik anısına