Telofondaki tiz ses

Ucu ucuna eklediğim duman
gitmiştir bile dedim sana
benden önce

kopye çeken öğrenci telaşıyla
senden gelecek öğütlere hazılanır beklerdim

şevkatli bakışlarınla be adam
ölmek mi istiyorsun
derdin ya

kapım çalındığında sendin biliyordum

masam buruşturulmuş kâğıtlarla savaş meydanı gibiydi
bakıp gülümsedin

seni gidi şairkolik dedin
okşayarak gözlerinle

fon müziği şiirin önüne çıkmasın dedim
güldün

hep şiiri benden olur
fon müziğini sen seçerdin

bir keresinde de ben şiirsem sen
fondaki müziğimsin demiştim

sanırım bu yüzden güldün

öyleyse benim gülüşümü yerleştirelim fona

dün gibi anımsıyorum

öyle demiştin

tam da o sırada içerki odadan gelen sesle irkildik ikimiz de
tiz ürkütücü
ıslak yapışkan
ıssızlığa bürülü
garip bir sesti

hemen seğirtip koştun telefona
bir gürültülü ses
öncekini bastıran

bağırtıdan ne söylediği anlaşılmayan
bir kadın sesiydi

anlamadan dinlemeden
saniyede koşar adımlarla hıçkırarak
çıkıp gittin
gittin o gidiş

bu kez şiirlerimin fonunda
senin hıçkırıkların

hani gülüşünü brakacaktın ya

her zaman fevri hareket ederdin
ölüme bile
ölüme bile

ardında bıraktıklarını hiç düşünmeden
ölüme bile öyle
ivedilikle gittin

son bir kez buluştuğumuzda
söylemeyi unutmuş olabilirm

o öfkeli sesin sahibi annemdi
duyunca çok üzüldü rahmetli demeliydim
işte bu da içime ukde

sevdiğin Akasyalar açtı
pencereme kadar uzandı dalları
gelirken sana bir dal getireceğim

19/Eylül/2012/Çarşamba/Bodrum