Telli Duvaklı Şiiri - Özlem Taşdemir2

Yaklaşırken nikah masasına
Gözümde canlandı bir an
Evlilik teklifinde bulunduğun an
Seni öylece bırakıp gitmiştim
Tek kelime etmeden, arkama bile bakmadan.

İçimdeki ses bastıra bastıra söylerken “evetleri”,
İnadına yattım istihareye
Şükür yeşil-beyaz gördüm
İçime sindi senle evlilik fikri

Telimle duvağımla gelirken,
Eli boş gelmedim sevgilim
Sevgim, saygım, sonsuz sabrım var bohçamda.
Kalbime hapsetmedim duygularımı,
İzin verdim gözlerimden kaçamak yansımalarına.

Yaklaşırken nikah masasına, şeytan girdi aklıma.
Kırkbeşimi geçince, saçlarım azalıp, avurtlarım çökünce,
Dört çocukla bir başıma ortada kalsam,
Geceleri yalnız uzansam,
Kalksam, aval aval baksam etrafıma

Söz ver bitmeyeceğine,
Elimi tuttuğun andaki heyecanının.
Şayet gözün kalacaksa yirmiliklerde, (gözün çıksın :))
Beyhude dolaşma yanımda
Çek git! Zorlama kendini, oturma nikah masasına
Yaşarken kefen giydirme bana.

“Sevgilim” diye sesleneceksen her daim
Gitme kal! Gel otur nikah masasına
Kokuna hasret kaldığım zamanlar için
Yapış bedenime!
Sinsin kokun üzerime, gidereyim hasretimi
Tatlı bir tebessüm kalsın dudaklarımda…