Telefonun ucunda Şiiri - Serpil Koçar

Orhan Veli'nin de dediği gibi İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı
Ben de seni dinliyordum işte her gün gözlerim kapalı telefonun ucunda
Gülüşlerini kaydediyordum hafızama, sesini hapsediyordum
Zihnimin en ücra köşesine hiç silinmesin diye be adam
Anlattığın her şeyde kendimi koyuyordum baş role
Üzüldüğünde ben oluyordum yanında telefonun ucunda
Hani derler ya bir telefon kadar yakınım sana ben de öyleydim sana
Sana teselliler verip saatlerce dinleyip telkinler verirdim
Sevinçlerini paylaştım her defasında Sarılmak gelirdi içimden
Ama sadece telefonun ucundaydim senden uzaklarda
Kimi yüreğim burkulurdu özlemin sandıkça benliğime
Bazen gülüyor bazende ağlıyorduk biz telefonun ucunda
Anılar biriktirdim ben seninle uzaktan uzağa
Resimlerini kaydettim birer birer belki bir gün albüm yaparım diye
Yüreğime kazıdım bana söylediğin o güzel sözleri
Ben seni telefonun ucunda bir tek sesine tutunarak sevdim
Hep bekledim belki bir gün ansızın çıkıp gelirsin diye
Olmadı be sevdiğim tutunamadık biz yarınlara
Biz beceremedik bir bütün olmayı yarım kaldık telefonun ucunda
Hayat bize de acımadı be adam yok olup gittin hayatın çıkmazında
Kaybolup gittin be sevgilim böyle yarım kaldı işte kurulan hayallerimiz
Böyle yarım kaldı yan yana gelemeden bitip gitti bizim sevdamız