Telefon sevgiyle çaldı Şiiri - Halis Aydın

Yüreğim
yerinde duramayan bir çoçuk misaliydi o gün
Telaşlı ve yorgun uyanmışlığıma inatla
Ilık bir haber bekliyordum senden
Üzüm karası gözlerinden daha aydınlık olmalıydı
Sevecen ve ürkek bir bakış gibi içimi sarmalıydı
Buğulu ses tonun yüreğimin kubbesini çınlatmalıydı
Toprak ana güne umutla uyanmalıydı
O an olmalıydı sesini umutla duyacağım işte o an
Ve derken telefon Sevgiyle çaldı
Yüreğim yerinden kopan kayalar misali
Bir bir üstüme geliyordu
Umutla uzandı saçlarını okşayan el telefona
Sendin o bir başkası yalandı bir başkası yüreğimi bu denli çoşturmazdı
sendin o biliyordum ve hissediyordum
Hasretimden kaçan birkaç damla gözyaşımı silerken hırslıca
Sendin o sesindi Ilıktı ve titrekti
Yürek dolusu yaşamdı
Alıp götürmüştü sanki denizin derinliklerine
Sen konuşuyurdun deniz oluyordun ben sana tutuna yosun misali
ah o sesin ve ılık nefesin
Kaynamaya yüz tutumuş sular misali çoşkulu
Çoşkuyla akan pınar misali şırıltılı
Toprağına sarılmış çınar misali köklü ve içten
Telefonda sesin ah o ılık nefesin
Bir çift üzüm göz bölüyor orta yerinden yüreğimi
bölüyorda bölüyor telefonda sesin
Canım,tenim,nefesime nefesin
Ah öyle güzelki telefonda sesin o ılık nefesin