Telefon Şiiri - Salih Boran Uslu

sonra telefonum çalmıyor ve arayan sen değilsin
hadi diyorum kalk yapılacak işler var,
önce biraz seviyorum seni, sonra çokça özlüyorum
ellerini düşürüyorum aklıma,
dönüp arkama bakıyorum, olmamış diyorum
olmamış baştan...
daha çok seviyorum seni, daha da çok özlüyorum
kaldırmıyorum aklıma düşen ellerini...

sonra telefonum çalmıyor ve arayan sen değilsin
dönüp içime bakıyorum, heyt be
ne fahişe duygular beslemişim dünyaya
oysa hayallerim hala sokakta top oynuyor.

dışarı çıkıyorum son üç beş kuruşu da,
biraz ay ışığı ve az kullanılmış çiçek ölülerine bağışlıyorum.
ölü çiçekler götürüyorum sana
yalansız, oyunsuz çıkla bir ben götürüyorum
lakin gittiğim yerlerde sen olmuyorsun

sonra telefonum çalmıyor ve arayan sen değilsin
eve dönüyorum kaldığım yerden devam ediyorum seni sevmeye
bir ara kafam karışıyor
sevgi nefrete, özlem küfre dönüyor
bir lokma sigara yeyip, bir nefes ekmek çekiyorum içime
kafam çok karışıyor...

kesip atıyorum nefreti fazlalık yerlerinden
küfürleri kaldırıp bir kenara koyuyorum
illaki lazım oluyor hayatta başka yerlerde.

sonra telefonum çalmıyor ve arayan sen değilsin
azcık sohbet ediyoruz
değiştin mi diyorum, o eski sen, hala sen misin?
hala korkuyor musun karanlıktan?
hani senin güneşin bendim?
bakma öyle sırıtarak!
bende biliyorum ateş olsam cürmüm kadar...
ama diyorum sen, sen satmadın mi beni
biraz hüzün biraz da kedere?
yaptığım bütün yanlışları tek tek saydın
verdiğin sözleri mi hatırlayamadın?

sonra telefonum çalıyor arayan Mücahit
"ne olacak kardeş bizim bu halimiz" diyor
bilmiyorum diyorum, ne olacaksak olalım....
(noktalı yerlere bi küfür iliştiriyorum)
bilmiyorum