Telefon Şiiri - İbrahim Durmuş

darlıklı günlerde
kargışlı bir yerde
telefonun öbür ucunda
-ucu bucağı da yok ya-
sen olursun diye
ne bekledim bilsen
ne bekledim

yırtarak kulak zarımı
-dayan aslanım dayan
dersin diye
ne bekledim bilsen

ulaşamayacağım kadar uzaktan
belki ıssız bir yataktan
belki buzul bir kucaktan
doğaötesi düşlerine kanar da
gözeneklere ter
omurlara ilik
olur
silkinir-titrer
süzülür gelirsin
diye
ne bekledim bilsen
ne bekledim

milyar nedir bilir
milyar insan
milyarda biri bulur
bulur da ulaşamaz
milyarlar içinde
kaybolur insan

bizimkisi
çekiç-örs-üzengi
salyangoz

titreşimlerle mutlu olmak
olabildiği kadar

olmak