Telaş 2 Şiiri - Mahmut Karahan

Ay batıyor
Her şey kirli insan
Hatta deniz bile
Soluğum soğukla yeni bir resim çiziyor
Umudu yolculuyorum
Kopkoyu gece ve efkarlı
Umut topluyor bütün kırılganlıkları
Hayallerimi de alıyor yanına
Telaş içinde
Kalabalığın ayak sesleri çekilmişken
Narin ve güşsüz
Bir işaret bırakarak çekiliyor ruhumdan
Bütün çabalarım mağarada bulunan eski hemde yeni bir ayak izi
Şaşırtıyor herkesi
Dağa tırmanmışım
Şafağın hüznünü seyrederken
Acımasız gözler görüyorum
Katledilmiş insanlar
Ölüme taşınıyor umut
Gitmeden sıkıca tutmalıyım elerinden