Gül Beni Tanır Şiiri - Kara Osman Nalbant

El ettim el olmuş yanıma gelmez
Ağlarım ceylanım, yaşımı silmez
Ekimde doğanlar derdimi bilmez
Deli poyraz denen, yel beni tanır

Kumaşın hasını, yar saklar sona
Aşık sitem eder çıkmayan cana
Kelkit Vadisi'nde, git de sor ona
Her gün taşa çaldı, sel beni tanır

Dillerde dolaşan, türküler bizim
Periye söylemem özümde gizim
Püsküllü sazımda, yiter mi izim
Parmağımı bastım, tel beni tanır

Kamil olan insan şeytana uymaz
Karenin yerine, yamuğu koymaz
El oduna düşse, sıcaklık duymaz
Kırk yıl kına yaktım el beni tanır

Kara’yım bu handa, eroğlu erim
Canımı vermeden eğilmez serim
Cümle alem bilir, hazırdır yerim
Bin bir can unutsa, gül beni tanır