Tekrarlı Döngü Şiiri - Bilal Yılmaz

Ağız dolusu kan bu ağzımda gevelediğim.
Tükürmek istiyorum ürkek dualarımın üstüne.
Dizlerim her gün doğup kırılıyor.
Yürüdükçe lanet okuyorum tabiatın her zerresine.

Kapakları kapanmayan dolaplar ölüm saklı içinde,
Nevresim mi çarşaf mı üstünü örten direniş.
Özgürlük bileklerini kesmiş bir gece vakti,
Çatallarla karnımı deşsin akşam vakitleri.

Klişe sözcükler kan akıtsın boğazımdan,
Aynı dürtüler essin kalabalıklarım dağılırken.
İnsan bu öfkesiyle doğup ölmek için var,
Ellerimi açsam ölüm avuçlarıma düşer mi?

Gördüğüm her karanlık aydınlığın üstüne,
Çökmüş bu tekerlemenin küfrünü tasarlıyor.
Merak etme 4 günüm var acı içinde ölmeme,
Hayat sonuna gelmeye tam burada başlıyor.

Zihinler şizofrenik bir çılgınlığın deminde,
Herkes beynini müritliğine harcıyor.
Ben koyusundan içerim köklü olsun içtiğim,
Zaman geçiyor ve geride mutlu insan kalmıyor.