Tekrarı Olmayan Film Şiiri - Hakan Kursun

Bu gece başka başka düşünceler sardı içimi
Geriye döndüm baktım neler geldi geçti
Ne dostlar vardı, kimbilir nerelerdeler
Hani ayrılmazdık, onlarsız yapamazdık
Kalemi aldım yazmaya çalıştım ama
Yazacak bir hatıra anı kalmamıştı sanki
Duvarlar bomboş, her yer sessiz sadece
İçimde yalnızlığın acı çığlığı vardı
Silinmiş hayatlar mutluluklar, mutsuzluklar
Hasret duyulan özlemler, hedefler, ihtiraslar
Hayallerimin, gerçekleşenleri, gerçekleşmeyenleri
Vefasızlıklar, aldatılmışlıklar, acılar, sevinçler,
Ayrılıklar, sevdalar, düşündüm dedim ki
Hayat imzasını her yerimize attı ama korktuk
Tekrarı olmayan bir film gibiydi hayat
Keşkeler sıralamayı o kadar sever olduk ki
Kendimizi böyle avuttuk, hep böyle kandırdık
Yüzleşmedik kendimizle, hep yastık altına attık
Kaçtık biz bizden kaçtık, ben doğru söyledim
Ben yine o doğrulara inanmadım,
Kandıran bendim, kanan kendim, öylece geçti
Bir ömür köşe kapmaca oynadık sonra suskunluk
Hayatta her gün yeni bir şeyler eksiliyor
Gidenler bazen hiç gelmiyor
Ayrılık acısı bazen göz yaşı oluyor, bazen dalgınlık
Bazen giden senden oluyor, aynaya baktığında
Alnındaki izlerin derinliğini fark ediyorsun
Aslında gözlerin o kadar şeyi görürken
Kendimizi görmekten korktuğunu bilmiyormuyuz
Acı ama yolculuk hızlı ve buruk geçiyor
Vakit o kadar hızlı ilerliyor ki zaman durmuyor
Biliyoruz ki bunlar bizden sonra da yazılacak
Bu mürekkep bitecek, sayfamız eskiyecek
Zaman denen silgi bütün yaşanmışları silecek.
Ama tekrarı olmayan hayat denen film hiç bitmeyecek.

Hakan KURŞUN.