Tekin Çakır Şiirleri - Şair Tekin Çakır

Bir parıltıydı denizimde
Oysa güneş...
Ve ben göremedim
Benim olacaktı halbuki
Uzansa ellerim

H a t ı r a l a r ı m . . .
Kimi saklanır benden
Kimi peşimden gelir
Zamanın kısırıklarından kimi
Kimi bir kapı aralığından
Bana seslenir

Hey be rüzgar!
Sen kırdıkça...
Ayırdıkça dallarımı
Birer birer kopardıkça
Savurdukça yapraklarımı
Ben yine de...

Sen büyüklendikçe
Kendini bir şey zannettikçe
Ve nefsine yenildikçe
Ey insanoğlu !
Dönüşüyordun bir hiçe

Yıllar sonra
Yine sana döndüm ben
Ve şimdi…
Yine gidiyorum
Ayrıldık mı
Yoksa kavuştuk mu bilmiyorum

Dışı kabuk bağlamış
Saklanıyor kendince
Bir yara ki kanıyor
Kanıyor İnce ince

Kor tutmuş gönüllere

Dolaşır dolaşır
Ve hep kendine
Döner insan

Kendi içinde yanar
Ve kendi içinde

Bir fotoğraf çekmiştim
Yıllar önce…
Bir akşam üstü Fatsa sahilinde

Ortada bir adam
Sarılmıştı sağ yanındakine

Koşuyordum
Gücüm yettiğince
Koşuyordum tüm gücümle
Kesiliyordu nefesim

Bağırıyordum lakin çıkmıyordu

Gölgenin de gölgesi
Olur mu demeyin
Var

Ve dahası da
Kuklayı da oynatanlar