Kara bulutlar çöktü en gündüzünde vaktimin
Yağdı yağmur üzerime
İstemiyorum seni bahar
Söyle açmasın tomurcukların
Al güneşini topla kırlangıçlarını
eskilerden bir serinlik esiyor yüzüme
bir an serinliyor gönlüm
bir an çok mutlu oluyorum
dalıyorum uyanmak istemediğim bir rüyaya
seni görüyorum önce
ansızın dönüp bana gülüyorsun
Gece
Dertlerimin başlangıç noktası
Kederli kalbimin senden sonraki tek hatırası
Hep bu vakitte tutulur bütün yenilmişliklerimin yası
Aldın ellerini ellerimden
Bıraktın beni kimsesiz ve yalnız
Hiç acımadın bu halime
Düşündün bir kendini yanlız
sen gittin...
Bir hayal âleminde yüreğim
Gelmeyecek bir yazın doğmayacak bir güneşin peşinde
Ruhum uymuyor bu bedene
Bir numara değil birkaç arşın
Susuz derelerin yaban otu
Küçük göletlerde arar olmuşum deryaları
nasıl yazayım sana şiirler
nerden bulayım kullanılmamış cümleler
kirletmişler bütün kelimeleri
ikinci el olmuş bütün sevda ifadeler
parmak uclarında yağıyor yağmur
siyah geceliğini giymiş şehre
temizliyor bütün kirlerinden şehri
arındırıyor günahlardan yağmur
oda soğuk ve karanlık
Nice aşk aldum aradım durdum
Ben böyle yar görmedim derdime vuruldum
Göz yaşıyla hergün kederimi yoğurdum
Al onu Rabbim gayrı taşıyamam yoruldum
Kalemin çizdiği derdine hasır
tanısa seni füzuli leylaya üzülmezdi
ne Sezai mona rozaya ne Tanpınar ferayey şiirler dizerdi
görseydi baharlar seni yeşelliğini toplayıp gitmezdi
göçmen kuşlar buraları mekan eylerdi
güneş utancından yüzünü göstermezdi
ne şebboylar ne menekşeler nede laleler çiçek diye bilinmezdi
Ben san bakar hiç bir hareketeni kaçırmazdım
Oysa sen uyurdun hiç hareket etmezdin
Fakat ya kaşların nasılda konusurdu kirpiklerinle
Hele saçlarının alnındaki dansı bunlar inkar edilebilir mı
Oysa şimdi yanında olmak vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!