rol yapamayacak hale geldikçe yalnızlaşırmış insan! ...
kendi kuytusundan bile ürkecek ne var ki halbuki?
yakınlaştıkça silueti değişiyor tanıdıkların...
kabuk atan bir yılana dönüşüyor güneşin sıcağında...
kimseler farkında değil gibi yaşanan bu sahteliğin...
Zorluklar kırbacımızdı
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



zemini oturdukca ruhun beden şekil kazanır elbet. eğilmez, bükülmez,her çalana oynayıp, her söyleyene gülmez. özünü arar. kalemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta