Tekilleşen Adam Şiiri - Ali Çağlar Deniz

rol yapamayacak hale geldikçe yalnızlaşırmış insan! ...
kendi kuytusundan bile ürkecek ne var ki halbuki?
yakınlaştıkça silueti değişiyor tanıdıkların...
kabuk atan bir yılana dönüşüyor güneşin sıcağında...
kimseler farkında değil gibi yaşanan bu sahteliğin...

Zorluklar kırbacımızdı
Şakır şakır vurulan sırtımıza
Tek aşinamızdı acılar
Hükümran olan evvelden yurdumuza...

oysaki herkesin gözü önünde gerçekleşmekte bu (trag/ kom) edya....
bir başına kaldığında kaç kişi farkında taşıdığı hicranın
çoğulluk neden tekilliği kuşatırken çepeçevre
kendini tanımaz hale / kendine hayran hale getirir ansızın?

Sadık atlar ülkesindendik ezelden
Piri periler idi, güya ki bacalarımızın ….

içindeki güvercinler özgür kalana dek insanın
sol-yanında-atan bi yumrudur kan pompalayan
içi içine sığmadığında ya da canı sıkıldığında mesela, tekilleşen adam
nedenselliğini sorgular kendinin ve kainatın...

Yenilenmiş olurdu cesarete kuşanan
Yenilenmiş ve dört nala dermansızca
Yenilenmiş olurdu gemlerinden boşanan
Yenilenmiş ve koca evrenle baş başa...