Tekerlekli Sandalye Şiiri - Kenan Soyalp

kaza yaptığı bisikletinin
tekerleklerini taktırdı sandalyesine
o tekerlekler gibi,
zincirsiz bağlanmıştı sandalyeye

artık elleriyle çeviriyordu onları
gözlerindeki uçurumdan aşağı
acıyla açan nasırlı güller vardı avuçlarında
o güllerle dokunuyordu
uçurumun eteklerindeki bacaklarına

gene ordaydı tek başına,
bahçedeki kömürlükte
aynası oluyordu
tekerliksiz kalan bisikleti

kömürlüğün pis camına
düşen ilk yağmur damlası
camda izlediği yolla
iz bıraktı yanağında

gözlerini dikti
hissetmediği bacaklarına
ayağında eskimeyen
ayakkabıları

hep aklına geliyordu
yaramaz çocukluğundan kalan
oturma cezaları