Tek Umudum Vardı Şiiri - Güven Tekin

TEK UMUDUM VARDI

Yine zamansız geldi, hüzün vurdu.
Ölüm kapımıza dayandı.
Sevda yeli tokat gibi vurdu,
Sessiz çıklıklarım arşa dayandı.

İstediğim, iğne ucu kadar mutluluktu.
Sevgiden, aşktan umudum yoktu.
Tek umudum olan evlatlarım yoktu,
Sessiz çığlıklarım arşa dayandı!

Kime sarılsam, yüreğimi yaraladı.
Gecenin karanlığına hapis olsam da
Odanın duvarları çaresizliğime ağlasa da
Sessiz çığlıklarım arşa dayandı.

Duymuyor kimse yüreğimin ateşini,
Sarmıyor kimse yaralarımı.
Tek çarem iki evladımdı,
Sessiz çığlıklarım arşa dayandı...

Kör olmuş vicdanlar!
İnsan nankör, kullar nankör...
Çaresizim Allah'ım, yardım et bana da!
Sessiz çığlıklarım arşa dayandı.

Rıhtımını kaybetmiş bir gemi misali,
Yazın sert esen bir tipiyim.
Kalmadı artık hayattan umudum,
Sessiz çığlıklarım arşa dayandı!