Tek Seni Sayıkladım! Şiiri - İlhami İnceöz

Besmeleyle kurduğum sofrada Hâk
Açtığım an, tek seni sayıkladım…
İki avcumla göğü, kuş salarak
Biçtiğim an, tek seni sayıkladım…

Kâh bulut görünce, kâh ay batınca
Kâh uyanık, kâh hayale yatınca
Dünya varım, aşk ilmine satınca
Göçtüğüm an, tek seni sayıkladım…

Güzlerle taşıdım, gözüme suyu
Ağladım, asırlar, bin yıllar boyu…
Gül gömleğinden, süzdüğüm kokuyu
İçtiğim an, tek seni sayıkladım…

Kalbi paklayan nurdun, asr kirinden,
Amenna, Saddakna! Duydum, derinden…
Sam yelince, cihana gözlerinden,
Estiğim an, tek seni sayıkladım…

Boyadım kızıla, göğü erittim,
Bulutlar un ufak, arzı su ettim,
Dalları, dağları sarstım, titrettim…
Küstüğüm an, tek seni sayıkladım…

Çöller, gayb oldu içimde… Mecnun yok!
Leyla, gayb oldu… İçinde, Mecnun yok!
Deliyim, hem Leyla’m, hem Mecnun’um yok!
Kaçtığım an, tek seni sayıkladım…

Yastık taş, kor kum yorgan, çöl seneler…
Ateşe ömrün serer, pervaneler…
Güneşi, ayı teptim, daha neler…
Geçtiğim an, tek seni sayıkladım…

Yollarla birken yitirdim uykuyu
Kararttı bahtım, aşk denen duyguyu,
Doldurdum, aklım sandığım kuyuyu,
Taştığım an, tek seni sayıkladım…

Gördüm gözlerinle, viran yeryüzü…
Kan kızıl kanıyor, göğün ak yüzü,
Binlerce sırat geçtim, yok ettim özü
Aştığım an, tek seni sayıkladım…

Savaştım devlerle, sensiz Gazze’ydim
Seni düşleyip, yokluğa baş eğdim…
Ecel şerbetine susadım, değdim
İçtiğim an, tek seni sayıkladım…

Öl öl bitmez yürek, visâl kördüğüm,
Zaman tuz, dünya leş, hayâl gördüğüm…
Rekât rekât, şu gönlümü dövdüğüm
Deştiğim an, tek seni sayıkladım…

Geceden seheri, süzüp aldım yâr,
Seherden vuslatı, çözüp buldum yâr,
Hikmet salkımından, sızıp oldum ‘’yâr’’
Piştiğim an, tek seni sayıkladım…

Teni sıyırdım gövdeden, kemikten
Aşktan ötesini, kovdum yürekten…
Nesimi’ce kendimi, öz benlikten,
Astığım an, tek seni sayıkladım…

Ölüme gülmüş göze, öz ne gerek,
Özü Hak’tan yanmışa, köz ne gerek,
Vuslat gölgesinde, tek söz ne gerek
Sustuğum an, tek seni sayıkladım…