Tek Mirasım Sevgim Şiiri - Güven Tekin

Yüzüm gülmedi ne çocuklukta ne de gençlikte.
Umutla baharı beklerken
Mevsimler artık kışı gösteriyordu,
Ölümün soğuk uykusunun ağları sardığı gibi.

Bedenimi sarmaya başladı;
Kalmıyor dünyada fani kalan.
Ne Sultan Süleyman’a kaldı ne de biz kullara,
Herkesin sonu ölüm oldu.
Bir namazlık saltanat için ömürler harcandı.

Sevgiye, aşka hasret gönüller
Allah aşkıyla doldu sonunda.
Son nefesimi verirken yanımda ol, olur mu?
Sana bırakacağım tek mirasım:

"Seni seviyorum" cümlesi olacak.
Başka bir şeyim yok fani dünyada.
Beni ilk gece yalnız bırakma,
Ateşi yak, bekle başucumda.

Bilirsin, korkarım ben karanlıktan;
Sen de olmazsan ben yalnızlaşırım.
Beni son gecemde yalnız bırakma sevdiğim;
Burası çok soğuk ama sevginin ateşi ısıtıyor.

Her çeşit gül dik mezarıma;
Senin gibi koksunlar,
Senin kokun sarsın her yanımı,
Ölsem bile sevdiğim…