Tek Kişilik Azap Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben doğruydum, sen ise sahte.
Ben tek kişilik aşıktım, sen ise flörtte zirve.
Kim yanlış yazmıştı aşkın kitabını?
Ellerin mi?
Yoksa o taş yüreğin mi?
Ardımdan döktüğün yaşlar timsah gözyaşları mıydı?
Şimdi sorular içinde kıvranıyorum.
Cevaplar her yana saçılmış,
Saçımda gri bir yalnızlık,
Ellerim bana yabancı.
Üslupsuz dilim damağımı parçalıyor.

Zincire vurulu küfürlerim
İsyanlarda.
Az sonra açılacak acılarımın demirden kapısı,
Öldüreceğim seni beynimde kiralık bir katil gibi,
Gözlerinin içine bakarak.
Tüm sadist yanlarımla seni öldürüyorum yüreğimde.
Bakma gözlerime, aşk dolu.
Sen sevmeyi ne sandın ki gittin, adam?
Neydi bende arayıp da bulamadığın?
Sende haklısın;
Ağır geldi sevgim sana.

Devam et bakalım,
Bitmeyen oyunlarına,
Yalanlara batırılmış o sahte gülüşlerine.
Düşlerin arkasına sakladığın o yüzsüzlüğüne.
Kırık bir aynada, paramparça yüzüne bakarken utanmayacak mısın?
Kendinle yüzleşmekten kaçtığın her gün, ihanetin bir tokat gibi inmeyecek mi yüzüne?
Devam et sen.

Ben mi?
Ben ölmeyi öğrendim gözlerinde,
Her bakışında biraz daha eksilerek,
Her dokunuşunda soğuk bir taş gibi kesilerek.
Sana ne anlatsam boş,
Anlamazsın ki aşkın tek kişilik bir azap olduğunu,
Bu yolda yalnız yürüdüğümü,
Sana her adımda yenildiğimi.
Ama seni sevmekten de vazgeçemediğimi anlamazsın ki.

Şimdi,
İstediğin gibi harca hayatımı,
Ellerimden kayıp giden mutlulukları izleyerek,
Kendinden gurur duyarak.
Kır, dök, parçala, dağıt beni.
Gri saçlarıma karışan hayal kırıklıklarını,
Ellerime yabancılaşan dokunuşlarını,
Ve dilimde kalan o acı tadı hissederek,
Devam et!

Birlikte ördüğümüz hayallerin enkazında,
Kendi pişmanlıklarıma gömülerek yaşıyorum şimdi.
Küfürler zincirlerimi kırar mı, bilmiyorum,
Her an biraz daha ağırlaşıyor yüküm.
Gri kapılar açılıyor içimde,
Acılarım bir bir dökülüyor ayaklarıma,
Ve ben hâlâ,
Seni beynimde öldürmenin sancısıyla uyanıyorum.

Bakma gözlerime, aşk dolu değil artık,
Kırık, dökük, paramparça.
Yüreğimde sadistçe öldürdüğüm aşkın gölgesi var.
Kendini gördün mü göz bebeklerimde, adam?
Yoksa kendinden kaçarken,
Beni mi yitirdin, beni mi arıyorsun hâlâ?
Sen hevesim değildin ki “Geçti, gitti, bitti,” diyeyim.

Senin oyunların bitmez,
Sen sevmeyi ne sandın ki?
Senin gözünde aşk,
Sadece bir maskeden ibaretmiş,
Anladım,
Ve şimdi,
Gözlerimdeki son ışığı da söndürerek,
Yavaşça uzaklaşıyorum.
Devam et…
Beni, seni, bizi yok et hadi.
Doldur dilini, sık yüreğime;
Titrersem namert olayım.
10.09.2024 17:57