Sanki hapishanedeyim şehirde doğdum şehirde yaşadım
Evler beton ormanı, çayırı. çimeni, toprağı hiç bulamadım
Yıllarca okudum esaret altında durdum ve soluyarak kaldım
Yaşarken dostlar bir hapishanede tek göz pencereden baktım
Vakit geçmiyor orda eğlence her an yok saatler duruyor
Yaşam öyle zorlaşmış ki dost arkadaş bir türlü bulunmuyor
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta