Sanki hapishanedeyim şehirde doğdum şehirde yaşadım
Evler beton ormanı, çayırı. çimeni, toprağı hiç bulamadım
Yıllarca okudum esaret altında durdum ve soluyarak kaldım
Yaşarken dostlar bir hapishanede tek göz pencereden baktım
Vakit geçmiyor orda eğlence her an yok saatler duruyor
Yaşam öyle zorlaşmış ki dost arkadaş bir türlü bulunmuyor
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta