Sanki hapishanedeyim şehirde doğdum şehirde yaşadım
Evler beton ormanı, çayırı. çimeni, toprağı hiç bulamadım
Yıllarca okudum esaret altında durdum ve soluyarak kaldım
Yaşarken dostlar bir hapishanede tek göz pencereden baktım
Vakit geçmiyor orda eğlence her an yok saatler duruyor
Yaşam öyle zorlaşmış ki dost arkadaş bir türlü bulunmuyor
Hatıralar duvarlar ötesinde mektuplarda albümlerde duruyor
Dünyada yaşarken sanki hapishanenin penceresinden bakıyorum
02.05.08
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 5.5.2008 23:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şehir yaşantısı...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!