Gerçeklerin göz ardı edildiği bir senaryo
Ve çoğaldıkça çoğalan acıların barındığı
İnsanların susturulduğu çağın öteki adıdır ölüm
Ve ilkbaharın sonbahara sobaharın kışa dönüşümüdür
Bir cellatın koynunda seni sevmektir ölüm
Patikanın ıssızlığında seni bulamamaktır
Umutların yok olduğu
Temennilerin anlamsızlaştığı demdir ölüm
Yokluğundur,olmayışındır ölüm
Bulutlar ve sisler içinde bunaldım
Aynalar baştan başa tenha ve kimsesiz
Bahçeler suskun ve kırılgan..
Gün doğmayabilir bir daha bana
Korkuyorum böyle gecelerden
Her taraf suskun ve sıkılgan bir hal
Bir ben telaş içindeyim ölümün koynunda
Her gece bir kıpırtıdır beni saran
Bu korkularım artıyor saniye saniye
Geldi ölüm çaldı kapımı
Geçti ömrüm heba oldu boş yere
Kayıt Tarihi : 19.1.2012 13:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Arslan Tari](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/19/tek-gercek-olum-2.jpg)
Bahçeler suskun ve kırılgan...
ölüm
gelip dayanmışsa kapına
buyur de
yüzüne kapatma kapıyı...
TÜM YORUMLAR (1)