Tek Doğrumdun Şiiri - Neslihan Ergin

Yalan o kadar canlıydı ki
Sahte renkleriyle...
Ağlıyorum!
Aldatan boyaları yıkarken
Kuruyorum!
Suları çekilmiş karanlık kuyulara salınırken...
Sen
Siyahlar giyinmiş gözlerinin şavkı
Yollarıma vuran
Tek doğrumdun...
Sen açmadığım çeyizim
Sen ezeli ve ebedi
Göçümdün..
Sen gökyüzünde yalan yıldızları kaydırıp,
Çocukluğumun masum düşlerinden
Kış gelmiş masallarıma, gül tohumları eken kahraman...
Evet ben bir şey yapmamıştım
Gitmiştin!
Hoşçakal! dememiştim...
Yükünü ağırlaştırmamak için
Sırtından indirdim bana dair kalabalığı..
Bugün susmaya hasretliğimiz
Kelimelerin acizliğinden...
Bilmiyorsun ki!
Misafir uğradığın ezgilerimin
Ömrümce sahibi olduğunu...
Verilmeyen adın
Cevaplanmayan soruların vardı
Tıpkı dalgayı seven denizin yine de
Her dalgalanan parçasını
Kayalara çarpıp yok etmesi gibiydi
Aslında ne yaparsa yapsın
Dalgalar dirilecek,
Bütün olup okyanuslara karışacaktı ya
Korktun boğulmaktan derinliğimizde...
Şimdi bayram sevinciyle
Güvercinler geldi pencereme
Yeni çarpıntıların müjdesiyle...
Söylesene!
Adı daha doğmadan konmuş yıldızların
Geceleri üstünü örtecek kadar gerçek mi?

mucize kelebek/kasım2010