Tek Başınasın. Şiiri - Kerim Hürcan

Bir köz olup yanıyor yüreğinde
Gecenin kasvete karışmış karanlığında,
Adını koyamazsın; Özlem mi, Sevdâ mı.
Ağlıyorsun, gözyaşlarını silen bir el bulamazsın
Yalnızsın, tek başınasın, kabullenemezsin…
Sabahı zor edersin; Ya bir sokak lâmbası ışığında
Ya da buz kesmiş, sana küsmüş yatağının ucunda.
Gün ağardığında atarsın kendini
Kalabalığın orta yerine.
Gözlerin arar O’nu; Her baktığın yüzde
Her duyduğun ses O’nun ismini çağırıyor anlarsın.
Kör oldum sanırsın, göremezsin
Sağır gibisin, duyamazsın.
Kabullenemezsin, kahrolursun, Ölürsün
O ân bile adını koyamazsın; Artık
Yapayalnızsın, Tek başınasın…
———————————————————/ K.H…