Sessiz gecelerde benden de ses çıkmıyordu,
Sen gitmiştin yüzler masallarda solmuştu.
İçimde bir hikaye, anlatır kendini sokaklara,
Uçurum gibi yalnızlığım, perdelerim açılmaz sabahlara.
Bilirim hep böyle olur yalnız akşamlar,
Doluncaya kadar acı anlatır satırlar,
Beni yıkar bir anda kaçıp giden umutlar,
Gözyaşlarımla ıslanıverir kaldırımlar.
Sensizliğin yersiziyim bu şehirde,
Bir varoluşum artık yalancı gönüllerde,
Kederli anlarım her yerde baki olmuş,
Gece beni gündüze ibret sunmuş.
Böyle giderse, bir yağmur çisiltisinde ıslatıp tüm vücudumu,
Güneşin doğuşuyla kuruyup gideceğim, azat edeceğim ruhumu,
Arayıp bulmak neyi değiştirir şimdi, yerle bir olmuş, yok olan umudumu
Artık tek adres olarak göstereceğim, gideceğim yer olan sonsuzluğu,
Kayıt Tarihi : 16.7.2005 01:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!