Arazide hayat bir çöp yığını...
Zaman dert döküyor, asilerin kader gününe!
Teferruat zırvalamasının
O en son çıkış vadisine...
Vapur dumanı renkler çökmüş,
Gecenin ucunda çığlıklar şafaksız
Varlıkların dudaklarında...
Aynı dumansal tüttürgeç isyan.!
Bir dünya nefesiyle koşuyor...
Nice diri diri yürekler, alın yazılı ölüme.
Ahmet Durgut
Kayıt Tarihi : 2.10.2022 07:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
VAPUR DUMANI...EN KOYU GRİ RENK..!
Tebrikler
Fikir açmaz beyinde kuyu, burgular biter"
"Nice diri diri yürekler alın yazılı ölüme gidiyor...
Ne güzel anlattınız.
Hayırlı ömürler temenni ederim.
Bari o daha masum... "Hayat" emaresi, binen, inen...
Yat tüten "termik santral bacaları?"
Yanan kömür, hem de en kalitesinizden.. Çıkan da "zehir!"
Sonra kamu spotu ekranda..."Yaşanabilir bir dünya... Yeşil, tertemiz doğa..."
Dam üstünde saksağan yani!
Evet, aslolan sağlıklı bir nefes...
Gerisi teferruat...
Tebrikler Ahmet Bey...
TÜM YORUMLAR (4)