HÜZÜN
Tebessümü unuttu, gülmüyor artık yüzüm,
Kimsin diye sorana, diyorum adım hüzün,
Ağaçlar yaprakları, birer birer döktüler,
Ya sana kavuşurum, ya da ölürüm güzün.
Toprakların sinesi, şerha şerha çatladı,
Dağlar bile hüzünden, dayanmayıp patladı,
Yokluğunun vurgunu, söyle bu can ne yapsın,
Ruhum bedenden kopup, göklere kanatlandı.
Sana kaç kez söyledim, sakın güzü bekleme,
Senden tek beklediğim, olumsuz bir söz deme,
Sana gelebilirim, diye ümit verseydin,
Hiç gerek kalır mıydı, ölüm denen denkleme.
Kayıt Tarihi : 19.8.2016 17:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!